بازیافت کیسه زباله تجربه ای لذت بخش
کیسه های پلاستیکی (به انگلیسی: plastic bags) و اصولاً پلاستیک ها چه بلایی بر سر طبیعت می‌آورند؟ بهتر است بدانید که کیسه های پلاستیکی یکی از گسترده ترین شکل های تولید زباله است و بازیافت آنها اهمیت زیادی دارد زیرا:
به جای تجزیه بیولوژیکی، کیسه های پلاستیکی فرآیندی را تحت عنوان تخریب نوری (Photodegradation) از سر می گذرانند. تخریب نوری عبارت است از تجزیه شیمیایی مواد به قطعات کوچکتر به دلیل جذب نور خورشید.
کیسه های پلاستیکی حداقل برای صدها سال تجزیه نمی شوند و در نهایت خاک و آب ما را آلوده می کنند.
اگرچه ۵۰۰ سال برآورد و تخمین، یک مدت زمان طولانی برای بررسی و تحقیق محسوب می شود اما دانشمندان دقیقاً نمی دانند چه مدت طول می کشد تا کیسه های پلاستیکی تجزیه شوند. آنها فقط حدود نیم قرن تحقیق و بررسی کرده اند اما بعد از گذشت این همه سال هنوز هم هیچ مدرک تجربی برای ارائه درباره مدت زمان تجزیه این کیسه ها نمی توانند ارائه کنند. دانشمندان میزان تست تجزیه را با آزمایش تنفس سنجی تخمین می زنند که عبارت است از قرار دادن ضایعات در محیطی که برای تحریک تجزیه از انتشار دی اکسید کربن برای تعیین میزان تجزیه استفاده می کنند. از آنجا که پلی اتیلن که کیسه های پلاستیکی از آن ساخته شده اند توسط میکروب ها خورده نمی شوند، هیچ انتشار دی اکسید کربن برای اندازه گیری وجود ندارد. تنها یقین این است که فرایندِ تخریب نوریِ کیسه های پلاستیکی مدت زمان بسیار زیادی را می طلبد.
پلی اتیلن مورد استفاده در تولید کیسه های پلاستیکی از نفت که یک منبع تجدید ناپذیر است به دست می آید. بنابراین
۱- علاوه بر کاهش زباله های ناخوشایند و زباله های جامد در محل های دفن زباله با بازیافت کیسه های پلاستیکی ۱۱ بشکه نفت در هر تن کیسه بازیافت شده صرفه جویی می شود.
۲- علاوه بر کیسه های جدید می توان از کیسه های پلاستیکی بازیافتی نیز به سمت ساختن چوب کامپوزیت و گلوله یا رزین برای تولید سایر کالاهای پلاستیکی استفاده کرد. در این روش بازیافت کیسه های پلاستیکی به حفظ انرژی و مواد در صنایع دیگر نیز کمک می کنند.
چند دلیل قانع کننده وجود دارد که باعث می شود کیسه های پلاستیکی نسبت به کیسه های کاغذی یک گزینه سازگارتر با محیط زیست باشند از جمله:
در این مورد که کدام یک از کیسه های پلاستیکی یا کاغذی از نظر محیط زیست سازگارتر هستند همیشه مورد بحث است. هیچ جواب درستی وجود ندارد و خوشبختانه گسترش کیف های قابل استفاده مجدد و کیسه های پارچه ای یک جایگزین مناسب می باشند.
به جای کیسه‌های پلاستیکی خرید می‌توانیم از کیسه‌های ماندگار استفاده کنیم. این کیسه‌ها ۲ نوع دارند:
۱- کیسه‌های کتانی
این کیسه ها به دو دلیل گزینه مناسبی نیستند چون
الف_ این کیسه‌ها جای نسبتاً زیادی در کیف اشغال می‌کنند و به اندازهٔ پلاستیک سبک و انعطاف‌پذیر نیستند.
ب_ تولید این کیسه ها به علت کشت کتان هزینه های زیست‌محیطی تحمیل می کنند چون کیسه کتانی ۱۳۰ برابر بیشتر از کیسه پلاستیکی هزینه‌های زیست‌محیطی را شامل می شود. پس برای برابر شدن هزینه تولید این کیسه ها باهم دیگر، باید حداقل ۱۳۰ بار از کیسه های کتانی استفاده کنیم.
۲- کیسه‌های بسیار سبک و نرم پلی‌استر دار
این کیسه‌های فوق‌العاده سبک و انعطاف‌پذیر دائمی که مخصوص خرید و معمولاً قابل شستشو در ماشین لباسشویی هستند جای زیادی نمی‌گیرند حتی برخی از آنها را می‌توان از کمربند آویزان کرد یا در جیب گذاشت. این کیسه‌ها بسیار مقاوم بوده و از انواع خوب آنها می توان تا چند صد بار استفاده کرد. البته برخی از انواع پلی‌استر به کار رفته در این نوع کیسه‌ها هم می توانند حاوی مواد تجزیه‌ناپذیر باشند ولی چون این کیسه‌ها عمر و دوام خیلی بالایی دارند گزینه‌های خیلی بهتری نسبت به کیسه‌های پلاستیکی می باشند.
خاصیت هایی مانند وزن کم پلاستیک، عدم نفوذ پذیری آب و ماندگاری طولانی باعث شده پلاستیک و کیسه های پلاستیکی بسیار مورد پسند عموم مردم باشد. بازیافت پلاستیک به این معنا نیست که آن را در محل دفن زباله بریزیم بلکه یک رویکرد واقع بینانه تری از ریختن آن در محل دفن زباله است.
روش های مختلفی برای دور ریختن پلاستیک وجود دارد که واضح ترین آن بازیافت است. با این حال، زندگی بیشتر پلاستیک ها در محل های دفن زباله پایان می یابد. برخی از پلاستیک ها طوری ساخته شده اند که زیست تجزیه پذیر می باشند و برخی دیگر قابل کمپوست شدن هستند و فقط مستلزم این است که آنها را به یک مرکز کمپوست تجاری ببرید.
بیشتر پلاستیک ها قابل بازیافت هستند. بستگی به این دارد که پلاستیک برای چه چیزی استفاده می شود و چه نوع ماده ای را در خود دارد.
در محل دفن زباله تجزیه PET می تواند ۱۰ سال طول بکشد. طبق تحقیقات انجام شده تجزیه کامل PET می تواند ۵۰ سال طول بکشد و در صورت قرار گرفتن پلاستیک در معرض نور این فرایند می تواند سریعتر اتفاق بیفتد. طبق تحقیقات انجام شده توسط مرکز بازیافت مواد، تجزیه بیشتر پلاستیک ها ۲۰۰ تا ۴۰۰ سال طول می کشد.
سایر پلاستیک ها و سال های لازم برای تجزیه آنها شامل موارد زیر است:
روز به روز بر تعداد کشورهای اروپایی که استفاده از کیسه های پلاستیکی را ممنوع یا مردم را تشویق به بازیافت این کیسه ها می کنند افزوده می شود. مسئولین کشور ایران هم بایستی در این حوزه اقدامات مناسب و شایسته ای را سرلوحه کار خویش قرار دهند. باید تبلیغات مفصلی در زمینه مضرات این کیسه ها در رسانه‌ها انجام و فرهنگ سازی و اطلاع رسانی شود تا مردم کیسه های پارچه‌ای را ترجیح دهند.
مجمع فعالان زیست محیطی کشور (انجمن حمایت از حیوانات و محیط زیست) هم به نوبه خود سعی دارد گامی در این جهت برداشته و سهمی در این زمینه داشته باشد. این مجمع به هر کدام از اعضای خود که برای دریافت کارت شناسایی اقدام و لباس رسمی این سازمان را دریافت می کنند؛ به عنوان هدیه یک کیسه پارچه ای برایشان ارسال می کند. امید است با مصرف کمتر پلاستیک های یکبار مصرف و جایگزینی آن با کیسه های پارچه ای در حفظ محیط زیست خودمان سهیم باشیم.
برای ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید
پلاستیک می تواند یک مشکل باشد این ممکن است برای یک شرکت به نام "پلاستیک محل" برای تصدیق چنین چیزی عجیب و غریب باشد، اما کاملا درست است. در حالیکه اختراع پلاستیک مقدار زیادی برای بشریت انجام داده است، همه چیز را از طریق بهداشت به مراقبت های بهداشتی انقلابی می کند، هیچ پیشرفت تکنولوژیکی بدون قیمت آن به وجود نمی آید. پلاستیکی که به درستی از بین رفته است، یکی از فاجعه ترین مشکلات امروز محیط زیست است. به گفته آژانس محیط زیست ایالات متحده، تنها 8 درصد از 31 میلیون تن ضایعات پلاستیکی تولید شده در هر سال، بازیافت می شود. بسیاری از بقیه به عنوان بستر و آلودگی، مسدود شدن آبراه ها، تهدید حیات وحش و انتشار مواد شیمیایی بالقوه سمی به زمین به حساب می آیند. با توجه به این اختلاف نظرها، تعهد ما به یافتن روش های سبز تر برای مقابله با زباله ها، به خصوص در مورد تولید و دفع کیسه های پلاستیکی، می باشد.
هنگامی که پلاستیک های زیست تخریب پذیر اولین بار در صحنه وارد شدند، آنها به عنوان پیشرفت علمی شناخته شدند که می توانست تمام مشکلات را که پلاستیک می توانست ایجاد کند، درمان کند. ایده یک پلاستیک که رفتار و تجزیه درست مانند یک ماده طبیعی به نظر می رسید خیلی خوب است که درست باشد. آیا این بود؟ ما نگاهی به واقعیت ها کشیدیم و متوجه شدیم.
در واقع "biodegradable" چیست؟
ابتدا آن را به تعریف شرایط گاه گیج کننده که اغلب در هنگام بحث در مورد پلاستیک های زیست تخریب پذیر جایگزین استفاده می شود.
"Regular" پلاستیک مواد مصنوعی تولید شده از پتروشیمی است. زنجیرهای پلیمری طولانی در پلاستیک معمولی بدون درنگ شدن به علم، بسیار مقاوم و مقاوم به شکست هستند که می توانند برای صدها سال طول بکشد.
پلاستیک زیست تخریب پذیر، که همچنین از پتروشیمی ساخته شده است، تولید می شود به طوری که می تواند شروع به سرعت شکستن در حضور هوا و آفتاب. شما ممکن است این پلاستیکی را که به عنوان فتوسازپذیر یا اکسیدآلودپذیر شناخته می شود ببینید.
Bioplastic از منابع آلی، قابل تجدید، مانند روغن های گیاهی، ذرت و دانه ساخته شده است.
پلاستیک کامپوزیتی، که معمولا بیوپلاستی است، نه تنها شکسته می شود: همانطور که تجزیه می شود، هوموس ایجاد می کند که مواد مغذی ارزشمند را به خاک می افزاید.
یکی از اولین مشکلات با "پلاستیک زیست تخریب پذیر" این بود که در اوایل روز هیچ توافقی در مورد آنچه که به عنوان زیست تخریبپذیر واجد شرایط بود، وجود نداشت. ادعاهای متضاد فراوانی به وجود آوردند که شرکت ها عجله کردند تا برنده جایزه سبز شوند و انواع وعده هایی را به مصرف کنندگان اعطا کردند که در واقع درست نبودند. در نهایت، کمیسیون تجارت فدرال با مجموعه ای از دستورالعمل های دقیق مشخص شد که چه چیزی می تواند و نمی تواند به عنوان زیست تخریبپذیر نامگذاری شود. برای توضیح کامل، شما می توانید در بخش "حقیقت در تبلیغات" FTC راهنمای سبز اینجا، اما در کوتاه مدت: