تولید پلاستیک و موادشیمیایی زیستی با کاتالیزور جدید
با این وجود محققان کاتالیزوری با ویژگی تبدیل اتانول زیستی به isobutene با فناوری ساده ساخته‌اند. اتانول زیستی از ذرت و دیگر زیست توده‌ها حاصل می‌شود.
با توجه به نتایج به‌دست آمده، محققان دریافتند این کاتالیزور در توسعه و پیشرفت کاتالیزورها در آینده بسیار موثر خواهد بود.
یونگ وانگ، مهندس بیوشیمی و استاد دانشگاه واشنگتن اظهار کرد: این نمونه‌ای از مزایای ارتباط کاربردی و بنیادی بر روی کاتالیزورها در صنعت است.
قطعنامه جلوگیری از ورود زباله پلاستیکی به اقیانوس‌ها امضا می‌شود
به گزارش ایسنا، این قطعنامه هیچ ضرب الاجلی ندارد و الزام آور نیست با این همه مقام های شرکت کننده در اجلاس بین المللی محیط زیست معتقدند گامی جدی به جلوست.
براساس تخمین ها هر سال هشت میلیون تن پلاستیک وارد آبهای جهان می شود و حالا دولت هایی که در کنیا دور هم جمع شده اند با تشکیل یک گروه ضربت بین المللی موافقت کرده اند که بتواند برای حل این بحران به کشورها مشاوره دهد و نهایتا جلوی ورود پلاستیک به آبهای جهان را بگیرد.
قطعنامه ای که شامل ممنوعیت کامل ورود زباله پلاستیکی به آبهای جهان بود پیش‌تر رای نیاورد چرا که برخی کشورها پیش نویس آن را مبهم خوانده بودند.
فعالان محیط زیست می گویند حل این بحران اقدامات و سرعت بیشتری می طلبد.
چین، اندونزی و فیلیپین در صدر کشورهایی هستند که با سوءمدیریت زباله های پلاستیکی در آلودگی آبهای جهان نقش عمده ای دارند.
سازمان ملل متحد می گوید این نهاد به تنهایی قادر به حل بحران نیست و باید صنایع و کارخانه ها در کنار دولت ها وارد عمل شوند.
اریک سولهیم، رییس برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد گفت: ما خواهان اقدامات جدی تری از سوی دولت ها هستیم. صنایع هم باید وارد عمل شوند. لازم به تاکید نیست که صنایع پلاستیک سازی می توانند به دنبال تولید پلاستیک های بهتری باشند. ما هوش مصنوعی داریم، می‌توانیم به ماه سفر کنیم، می توانیم سرطان را درمان کنیم و خودروهای بدون راننده بسازیم. قطعا می توانیم محصولات پلاستیکی بهتری هم داشته باشیم.
به گزارش بی‌بی‌سی، سومین اجلاس محیط زیست سازمان ملل متحد با شرکت بیش از ۵۰۰۰ هیات دولتی و غیردولتی در کنیا برگزار شده است.
شناسایی زباله های پلاستیکی در آب با رنگ فلورسنت
به گزارش مهر به نقل از نیواطلس، سالانه میلیون ها تن زباله پلاستیکی به دریاها ریخته می شود. محققان می گویند: تحقیقات نشان داده ما از بخش اعظم این زباله ها بی خبریم. این زباله ها در آب تجزیه می شوند و تمایز آنها از مواد طبیعی کار بسیار مشکلی است. میکروپلاستیک ها ممکن است به اندازه قطر موی انسان باشند و یکی از تحقیقات نشان داده حدود ۹۳ تا ۲۳۶ هزار متریک تن زباله مختلف در سطح اقیانوس ها رها شده است. درهمین راستا محققان روشی جدید برای کشف مکان این زباله ها به وسیله رنگ های فلورسنت یافته اند.
محققان دانشکده علوم طبیعی دانشگاه وارویک متوجه شده اند رنگ فلورسنت Nile red با ذرات پلاستیک شناور در آب پیوند شیمیایی برقرار می کند. سپس ذرات پلاستیک هنگام بررسی با میکروسکوپ فلورسنت، مشخص می شوند و دانشمندان می توانند آنها را از مواد طبیعی متمایز کنند.
محققان برای آزمایش این روش آن را در بخشی از منطقه ساحلی پلیموث در انگلیس به کار بردند. هرچند نمونه به کار رفته در این تحقیق کوچک بود اما محققان متوجه شدند مقدار میکروپلاستیک های کشف شده با این روش بسیار بیشتر از مقادیر کشف شده با روش های معمول است.
البته هنوز مشخص نیست این روش را چگونه باید درمقیاس بزرگتر به کار گرفت.
حواسمان به معضل بزرگی به نام زباله های پلاستیکی باشد
مواد پلاستیکی با توجه به قابلیت های فراوان و همچنین ارزانقیمت بودنشان، به شکل های مختلف در زندگی روزمره مورد استفاده قرار می گیرد، اما پلاستیک فسادناپذیر است و بنابراین تعجبی ندارد اگر زباله های پلاستیکی به عنوان یکی از بزرگ ترین معضلات زیست محیطی در دنیای امروز شناخته شود.کشور ما از جمله بزرگ ترین تولیدکنندگان مواد پلاستیکی است. استفاده از مواد پلاستیکی در زندگی روزمره تا جایی پیش رفته که به نظر می رسد حذف پلاستیک از زندگی امروزی امکان پذیر نیست.
یکی از تجربه های موفق برای مقابله با بحران زباله های پلاستیک در کشورهایی مانند ژاپن و بعضی از کشورهای غربی، اخذ مالیات به ازای مصرف محصولات پلاستیکی است.
در ایتالیا، بلژیک و بعضی از دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا، این راهکار به عنوان تمهیدی برای کاهش مصرف کیسه ها و مواد پلاستیکی مورد توجه قرار گرفته و نزد شهروندان شهرهای مختلف این کشورها پذیرفته شده است.
راهکار دیگری که می تواند نقش مهمی در کاهش حجم زباله های پلاستیکی باشد و متاسفانه در کشور ما آن طور که باید مورد توجه قرار نگرفته، این است که در بسیاری از کشورها قیمت تمام شده محصولات غذایی یا هر نوع کالای دیگری که در بسته بندی پلاستیکی عرضه می شود، چند برابر قیمت محتوای داخلی آن در نظر گرفته می شود تا خریدار انگیزه داشته باشد، پس از خرید، بسته بندی پلاستیکی کالایی که خریده است را به محل خرید کالا بازگرداند و در ازای آن پول اضافی که پرداخت کرده را پس بگیرد.
برای مثال اگر قیمت یک بطری کوچک آب معدنی ۵۰۰ تومان باشد، خریدار برای خرید آن باید هزار تومان پرداخت کند و در صورتی که پس از مصرف، بطری پلاستیکی خالی را برگرداند، ۵۰۰ تومان به او برگردانده می شود. این راهکار از پراکندگی زباله های پلاستیکی در سطح طبیعت تا حد زیادی جلوگیری می کند.
بررسی های آماری نشان می دهد زمان تجزیه کامل محصولات پلاستیکی بر حسب شرایط اقلیمی بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ سال است و هرچه میزان دما و رطوبت بیشتر باشد، مدت زمان کمتری طول می کشد تا زباله های پلاستیکی تجزیه شود.
در کشور ما معمولا این زمان بین ۳۰۰ تا ۳۵۰ سال است که بسیار طولانی است بنابراین ما باید حتما در این زمینه فرهنگ سازی کنیم؛ البته علاوه بر فرهنگ سازی باید به دنبال ارائه محصولات جایگزین هم باشیم. امروزه مواد پلاستیکی قابل بازیافت هم به بازار عرضه شده که خوشبختانه شهرداری تهران هم از سال گذشته در میادین میوه و تره بار کیسه های پلاستیکی قابل بازیافت را توزیع کرده است.
حمایت دولت از تولید کیسه های قابل بازیافت و سرمایه گذاری برای تولید این کیسه ها می تواند نقش مهمی در کاهش حجم زباله های پلاستیکی داشته باشد. تولید کیسه های قابل بازیافت در مقایسه با کیسه های نایلونی معمولی هزینه بیشتری دارد و این موضوع موجب می شود سرمایه گذار و خریدار برای جایگزینی این کیسه ها به جای کیسه های معمولی انگیزه لازم را نداشته باشند.
اگر دولت برای این کار بودجه ای را اختصاص دهد، نه تنها ضرر نمی کند، بلکه این کار می تواند از نظر اقتصادی به نفع دولت باشد. شهرداری ها همه ساله مبالغ قابل توجهی را برای خلاص شدن از زباله های پلاستیکی هزینه می کنند.
روزانه ۵۰۰ تن زباله پلاستیکی در داخل کشور تولید می شود، بر این اساس به طور متوسط همه ساله ۱۷۷ هزار تن زباله در ایران تولید می شود که این رقم با توجه به میزان جمعیت کشور در سطح دنیا یکی از بالاترین رقم هاست.
ما همگی باید در جمع آوری زباله های پلاستیکی در سطح شهر و تفرجگاه ها کوشا باشیم تا بدینوسیله سهمی هرچند کوچک در پاکسازی و حفظ محیط زیستمان داشته باشیم.